هریک از اقوام ایرانی در جای‏جای این‏ سرزمین،به مناسبت نوع محصول کشاورزی که در طول سال کشت‏ و برداشت می‏کردند، جشنی برپا می‏داشتند.

«جشن خرمی»،یکی‏ از همین جشن‏های دیرینه است که با وجود تحول اساسی در شیوه‏ی‏ برداشت آن،هنوز هم کم‏وبیش در برخی نقاط ایران برگزار می‏شود. فلسفه‏ی پیدایی جشن‏های برداشت محصول که توأم با شکر و سپاس‏ به درگاه خداوند آفرینش بوده است،اصولا به حرمت و تقدسی‏ برمی‏گردد که ایرانیان برای طبیعت و آن‏چه که از آن به دست می‏آید، قائل بوده‏اند.بی‏ جهت نیست که بسیاری از جشن‏های ایرانیان از دیرباز به نوعی با طبیعت پیوند تنگاتنگ داشته است.

روستای کوهستانی «نوده» فاراب،واقع در منطقه ‏ی«عمارلو» شهرستان رودبار استان گیلان، اگرچه از برخی امکانات زندگی شهری، مثل برق و نفت،بی‏نصیب نیست،با این حال به دلیل سه ویژگی:راه‏ خاکی،خانه‏ های گلی و اقتصاد زراعی و دامی،هنوز از روستاهای‏ نسبتا بکر و سنتی به حساب می‏آید.

جشن‏ برداشت محصول انار از آیین‏های دیرینه‏ی مردمان این روستاست که‏ از سده‏های گذشته تا به امروز،هم‏چنان پابرجا باقی مانده است. طبق سنت معمول، هرساله یک روز جمعه در فاصله‏ی روزهای 20 تا 25 مهر،مردم روستا راهی مزارع انار می‏شوند تا به برداشت محصول‏ اقدام کنند.

تا پیش از این روز کسی مجاز به برداشت محصول انار مزرعه‏ ی خود نیست و درست از همین روز که همگان به انارچینی‏ می‏پردازند،در واقع قرق انارچینی شکسته می‏شود.چنان‏که‏ می‏گویند،اگر کسی یا کسانی پیش از روز معین،انارچینی کنند،در عرف مردم روستا مغضوب واقع می‏شوند و باید در انتظار مجازات‏ متعارف باشند.رعایت این امر حاکی از تعهد به حفظ آداب و سنن‏ گذشته است.

یکی از کارکردهای اجتماعی این آیین،همین گرد آمدن اهالی، اقوام و نزدیکان در یک روز معین در روستا و مزرعه است.جشن انار بهانه‏ ای است تا از دوستان دور و نزدیک دعوت به عمل آید.

منبع:irandeserts.com